२१. आयोद धौम्य नावाचे एक ऋषी होते. त्यांना तीन शिष्य होते. उपमन्यू, आरुणी आणि वेद अशी त्यांची नावे होती.
२२. एकदा त्यांनी पंचाल देशातून आलेल्या आरूणिला जा आणि शेतातल्या वावराला बांध घालून ये म्हणून पाठविले.
२३. गुरुजींनी आदेश दिल्यावर तो अरुणी पांचाल्य तिकडे गेला पण वावराला बांध काही घालू शकला नाही.
२३. त्याला खूप त्रास झाला शेवटी त्याला एक उपाय सापडला. 'झालं तर मग असंच करीन' असे तो स्वतःशी म्हणाला.
२४. तो त्या वावरातच शिरला मग तो तिथे अशा प्रकारे पडून राहिल्यावर ते पाणी वहायचे थांबले.
२५. थोड्यावेळाने आयोद धौम्य गुरुजींनी अचानक शिष्यांना विचारले अरे आरुणि पांचाल्य कुठे गेला रे!
२६. ते त्यांना म्हणाले गुरुजी तुम्हीच तर त्याला पाठवलं, जा आणि वावराला बांध घाल म्हणून! असं म्हटल्यावर त्या शिष्यांना ते म्हणाले, 'म्हणून मग आपण सगळे तिथे जाऊ जिथे तो आरुणि गेला आहे.'
२७. गुरुजी तिकडे गेले आणि त्याला बोलवण्यासाठी हाका मारू लागले, 'अरे आरुणि पांचाल्या कुठे आहेस रे? बाळ ये.'
२८. ते गुरुजींचे शब्द ऐकून आरुणी त्या वावरातून ताबडतोब उठला आणि आपल्या गुरुजींपुढे हात जोडून उभा राहिला.
२९. आणि तो त्यांना म्हणाला हा मी इथे शेतात आहे. वाहून जाणार आणि कशानेही अडवलं जाऊ न शकणारे पाणी अडविण्यासाठी मी इथे आत घुसलो आहे.
आपल्या हाका ऐकल्यावर ताबडतोब तो माझ्या शरीराने घातलेला बांध फोडून उठून आपल्यापुढे उभा राहिलो आहे.
३०. तर मी आपणास अभिवादन करतो आपण आज्ञा करावी, मी आता कोणती गोष्ट साधू?
३१. असं म्हटल्यावर ते गुरुजी उत्तरा दाखल म्हणाले, 'तू वावर फोडून उभा राहिलास म्हणून उद्दालक या नावाने तू भविष्यात ओळखला जाशील',असे म्हणून गुरुजींनी त्याला आशीर्वाद दिला.
(दल या संस्कृत धातूचा अर्थ फोडणे.
वि + द्द या संस्कृत धातूचाही अर्थ तोडणे, फोडणे. उद् या उपसर्गातून ध्व वरच्या दिशेने हा अर्थ ध्वनीत होतो. म्हणून उद्दालक फोडून वर आलेला)
३२.आणि तू माझ्या सांगण्याचे पालन केलेस त्यामुळे तुझे कल्याण होईल. सर्व वेद, धर्मशास्त्रे तुझ्या बुद्धीत उतरतील.
३३. गुरुजींनी असे म्हटल्यावर तो इप्सित देशी गेला.